ลมฝน ลมรัก ลมลวง

   ทิวไผ่ ไหวเอน เป็นลำโค้ง
         โยกโคลง โอนกาย กลางสายฝน
         พายุ ดุดัน ประจัญจญ
         มหิดล ฉะฉ่ำ น้ำเจิ่งนอง

            พิกล กอไผ่ ไม่ยักล้ม
         ต้านลม ตรากตรำ มิช้ำหมอง
         ผ่านวัน ฝ่าคืน ยืนลำพอง
         ประคอง สังขาร เนิ่นนานมา

            ลมฝน ถึงกาล ก็ผ่านพ้น
         ล่องหน ผายผัน หลังพรรษา
         ฝากความ อุดม พรมพนา
         คงคา ทั่วถ้วน ได้ส่วนบุญ

            ลมรัก รุนแรง สำแดงเดช
         อาเพศ เกรี้ยวกราด ขาดยืดหยุ่น
         ตอกย้ำ พร่ำเพรื่อ เหนือพิรุณ
         หมกมุ่น วุ่นวาย ทุกรายไป

            ลมลวง ออกจาก ปากอิตถี
         คูณสี่ คูณห้า น่าเลื่อมใส
         เบื้องหลัง แผ่เผื่อ หว่านเยื่อใย
         หลายใจ หลายรัก เที่ยวพักพิง

            มุสา-วาทา หาความใส่
         หน้าไหว้ หลังหลอก ชาญกลอกกลิ้ง
         สรรหา ถ้อยคำ พร่ำติติง
         เท็จ,จริง ต่างรู้ อยู่แก่ตน

ซุบซิบนินทา

สุนทรวิทย์