คืนเงียบเหงา เศร้านัก เมื่อรักจาก
น้ำตาพราก ท่วมหมอน อาวรณ์หา
คิดถึงคน บ้านไกล จำใจลา
เหตุเพราะว่า ขัดสน จึงทนเอา
จากไปนาน รานร้าว คราวหมองไหม้
ดวงฤทัย ไหวหวั่น พลันอับเฉา
นับเวลา รอคอย ใจลอยเบา
นั่งจับเจ่า ทุกคืน กล้ำกลืนทน
มองลอดช่อง หน้าต่าง ครวญครางเพ้อ
ใจลอยเบลอ เผลอเรียก พร่ำเพรียกบ่น
เจ็บอุรา พาทุกข์ ไม่สุขล้น
คิดถึงคน อยู่ไกล ฤทัยตรม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
