ชายชาตรี ขี่เรือ เชื่อใจยาก
จะลำบาก หลงลาย ชายอาจหาญ
นอนเหี่ยวห่อ รอท่า นายธนาคาร
กิ๊กเต็มบ้าน เสี่ยหญ่าย ขายเพชรพลอย
เขาทำดี ปีเดียว หวังเกี้ยวน้อง
พอตกร่อง สมรัก จักปละปล่อย
หอมชื่นคลาย หายไป ให้เศร้าคอย
จิตล่องลอย ดึกดื่น มิคืนคลาน
เขาสูงศักดิ์ นักล่า มหาโหด
เขาทรงโปรด ลิ้มลอง ของคาวหวาน
เขาทิ้งซาก กากเบื่อ หลังเหลือทาน
บอกเป็นมาร เก้งก้าง ขว้างหลอดคอ
ถึงร่างเรือน เปื้อนเปรอะ เขรอะสนิม
ฉันยังยิ้ม ต้อนรับ กลับเถิดหนอ
มาเป็นนาง ในฝัน อันลออ
ฉันเฝ้ารอ แก้วตา ทุกนาที
จะเก่าแก่ แค่ไหน คงใสสด
งามหมดจด บ่อยงัด เพียรขัดสี
ดุจหัวเพชร เช็ดถู ใหม่ดูดี
นานร้อยปี เพริศแพรว แจ๋วเหมือนเดิม
รพีกาญจน์ 59
อันผู้หญิง ยิงเรือ เชื่อยากกว่า
อยู่ต่อหน้า มั่นคง กล่าวส่งเสริม
ลับหลังกลับ ปรักปรำ คอยซ้ำเติม
พอเคลิบเคลิ้ม หลงคำ มักช้ำใจ
ตัวผมชาย_ชาตรี ดีครบถ้วน
มิเรรวน โยเย เปลี่ยนเฉไฉ
มีรักจริง ทุกเมื่อ มีเยื่อใย
ยามรักใคร รักจริง หมายอิงอร
หากเชื่อพี่_รพี คงมีทุกข์
เขาปล้ำปลุก สมใจ ก็ถ่ายถอน
มิเคย เสน่หา ใครถาวร
ติดกะล่อน เล็กน้อย ควรถอยไกล
สุนทรวิทย์