คนบางคน เปรียบคู่ครอง ดังของเก่า
ยิ่งนานเข้า ยิ่งคร่ำเครอะ เขลอะสนิม
เนื้อใกล้ปาก คุ้นเคย เลยเบื่อชิม
นึกกระหยิ่ม มองเห็น เป็นของตาย
การเย็นชา ทะนง โดยหลงผิด
ทำชีวิต สมรส หมดความหมาย
ที่เคยเคล้า เคยคลอ ก็กลับกลาย
ดีเป็นร้าย เปลี่ยนไป ไม่รู้ตัว
ความหมางเมิน เหินห่าง อย่างต่อเนื่อง
กลายเป็นเรื่อง ขัดแย้ง คอยแบ่งขั้ว
ต่างคนต่าง ค่อนขอด บอดมืดมัว
พาครอบครัว ร้าวฉาน สู่บานปลาย
จวบวันที่ สัมผัส การพลัดพราก
ยามแยกจาก กันไซร้ จึ่งใจหาย
เพชรในมือ หลุดลอย ค่อยเสียดาย
นั่นอาจสาย เกินจะ คิดประคอง
ชายหญิงเมื่อ ดำริ ร่วมวิถี
พึงอารี-อารอบ ตอบสนอง
มิมีใคร ยอดเยี่ยม เทียมคู่ครอง
ควรยกย่อง เอาใจ ใช่ดูแคลน
สุนทรวิทย์
ยิ่งนานเข้า ยิ่งคร่ำเครอะ เขลอะสนิม
เนื้อใกล้ปาก คุ้นเคย เลยเบื่อชิม
นึกกระหยิ่ม มองเห็น เป็นของตาย
การเย็นชา ทะนง โดยหลงผิด
ทำชีวิต สมรส หมดความหมาย
ที่เคยเคล้า เคยคลอ ก็กลับกลาย
ดีเป็นร้าย เปลี่ยนไป ไม่รู้ตัว
ความหมางเมิน เหินห่าง อย่างต่อเนื่อง
กลายเป็นเรื่อง ขัดแย้ง คอยแบ่งขั้ว
ต่างคนต่าง ค่อนขอด บอดมืดมัว
พาครอบครัว ร้าวฉาน สู่บานปลาย
จวบวันที่ สัมผัส การพลัดพราก
ยามแยกจาก กันไซร้ จึ่งใจหาย
เพชรในมือ หลุดลอย ค่อยเสียดาย
นั่นอาจสาย เกินจะ คิดประคอง
ชายหญิงเมื่อ ดำริ ร่วมวิถี
พึงอารี-อารอบ ตอบสนอง
มิมีใคร ยอดเยี่ยม เทียมคู่ครอง
ควรยกย่อง เอาใจ ใช่ดูแคลน
สุนทรวิทย์
ก่อนเริ่มรัก มักเป็น เช่นน้ำอ้อย
หวานหยดย้อย ทุกคำ ดื่มด่ำแสน
มองเห็นผิด เป็นชอบ มอบตอบแทน
รักเหลือแสน แหนหวง ทุกช่วงไป
จะทำไร ถูกใจ ไปเสียสิ้น
ปองถวิล ฝันถึง จึงสดใส
แม้หมองหม่น กล้ำกลืน ฝืนทรวงใน
ด้วยรักใหม่ ใจฉ่ำ ดื่มด่ำทรวง
พันทอง