กลีบดอกเทียน

ดอกเทียนทิ้งกลีบพรากจากขั้วปลิด
เทียนชีวิตโรยแรงแสงริบหรี่
ฝันสลายกลายสิ้นไร้ชิ้นดี
เมื่อเธอมีมอบให้ไม่ถึงรัก
เธอเลือกแล้วเลือกเขาเนาแนบชิด
ฉันมันผิดเองไยไม่ตระหนัก
มอบแด่เธอหมดใจให้ความภักดิ์
เมื่ออกหักไฉนใจไม่ทน
เพลงราตรีประดับดาวราวไฟจี้
ดาวดวงนี้ประดับใดในเวหน
ใครจะรับประดับใจไล้สกนธ์
จึงหมองหม่นประดับกับชีวา
วันเดือนปีหมุนเวียนเปลี่ยนไปได้
เธอหมุนเวียนเปลี่ยนใจไม่ถือสา
ชีวิตใครก็ของใครให้นำพา
วันเวลาเหลืออยู่จึงรู้ซึ้ง
กลีบดอกเทียนที่หล่นอย่างล้นหลาม
มาแอบถามถึงกมลใครคนหนึ่ง
จึงรู้ตัวขมขื่นยืนรำพึง
ยังคิดถึงเธออยู่มิรู้จาง
อยากบอกว่าเสียใจให้รับรู้
แม้ต่อสู้ใจตนที่หม่นหมาง
ต้องยอมรับอับจนสิ้นหนทาง
หาคำต่างจากเสียใจก็ไม่มี
ดอกเทียนกลีบสุดท้ายปลิวร่ายร่อน
อนุสรณ์ความรักเป็นสักขี
รังแต่จะโรยราทุกนาที
เหมือนใจนี้แห้งโหยจนโรยรา
ยามดึกดื่นคืนหนาวดาวเดือนดับ
รอนั่งนับน้ำค้างกลางเวหา
หยดน้ำแสนอ้างว้างอาทวา
ปิดเปลือกตาไม่ลงจงอย่าเตือน
ออกมาเดินดายเดียวฟังเกลียวคลื่น
ปานสะอื้นฟังไปก็ให้เหมือน
คลื่นร้องไห้คิดถึงใครไม่ลืมเลือน
น้องนางเพื่อนคิดถึงเราหรือเปล่านา
ลมหายใจของทะเลเร่บอกข่าว
เล่าเรื่องราวแต่นิยามความปวดปร่า
ไม่มีจบลบหายจากสายตา
รอจนกว่าคลื่นสุดท้ายกรายหาดเกย
แดดสุดท้ายก่อนลับกับขอบฟ้า
ฝากบอกมากับลมความตรมเอ๋ย
คืนนี้คงซบเซาเหงาเช่นเคย
เธอละเลยลืมกันลืมสัญญา
ก่อนจากกันหนหลังเธอยังห่วง
แม้เพียงช่วงสั้นสั้นไร้ปัญหา
จากนิรันดร์คราวนี้ไม่มีลา
ใครจะมามอบใจให้ทุกข์คลาย
หากเธอพรากจากไปไกลสุดกู่
เมื่อฉันรู้คงไม่ใจสลาย
นี่เธออยู่ในหัวใจไม่ห่างกาย
กลับทำร้ายเงียบไปได้ลงคอ
ใจเคยสัมผัสใจมอบไออุ่น
คนเคยคุ้นทอดทิ้งสิ่งนี้ขอ
เก็บใจเธอเรื่อยไปไว้พะนอ
เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงฝืนให้ชื่นบาน
กลีบดอกเทียนทุกดอกต้องชอกช้ำ
เธอเหยียบย่ำจมดินสิ้นสีหวาน
เหมือนใจที่ถูกย่ำจำซมซาน
จะเศร้านานเพียงไรยังไม่รู้
ดาว อาชาไนย

[/size] [/color]