รินรินฝนหลั่งชื้น พรมไพร
ระรื่นระบัดใน แหล่งหล้า
คนกลับหม่นหมองใจ ยามห่าง
ครวญเหม่อเพ้อฝากฟ้า อ่อนล้าแรงหวัง
โปรดฟังคำเอ่ยพ้อ รำพัน
เสียงพร่ำถึงคืนวัน ชื่นชู้
รอยรักกรุ่นอาบฝัน พิสุทธิ์ ทรวงเอย
ไหวหวั่นจึงอยากรู้ รักสิ้นฤๅไฉน
ไม่รู้ใจ
ระรื่นระบัดใน แหล่งหล้า
คนกลับหม่นหมองใจ ยามห่าง
ครวญเหม่อเพ้อฝากฟ้า อ่อนล้าแรงหวัง
โปรดฟังคำเอ่ยพ้อ รำพัน
เสียงพร่ำถึงคืนวัน ชื่นชู้
รอยรักกรุ่นอาบฝัน พิสุทธิ์ ทรวงเอย
ไหวหวั่นจึงอยากรู้ รักสิ้นฤๅไฉน
ไม่รู้ใจ
รอนรอนใจรวดร้าว หนาวทรวง
หลงรสบทคำลวง เพราะพริ้ง
ที่เคยกอดพรอดหวง ฤาจบ แล้วนา
รังแต่ถูกทอดทิ้ง ไขว่คว้าไร้ผล
คนเคยนำกล่าวไว้ สัญญา
จะไม่ทิ้งกันนา แน่แท้
บ่ทันผ่านเวลา จรจาก
คงแต่รอยคนแพ้ หมดสิ้นจุดหมาย
เมฆสีรุ้ง - ๑๔ พ.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
