หนึ่งหญิงสาวหม่นเศร้านั่งเหงาหงอย
เหมือนรอคอยบางใครมาไขขาน
หรืออกหักรักขมใจซมซาน
เห็นเนิ่นนานอาวรณ์ในตอนเย็น
น้ำเต็มสระมองใกล้งามใสแป๋ว
แสงวาวแววฟ้าไกลทำให้เด่น
เธอเหม่อลอยคล้ายย้ำความลำเค็ญ
หรือเธอเป็นภูตพรายแปลงกายมา
ฉันได้ยินหลายครั้งเสียงดังจ๋อม
ปลาคงพร้อมใจกันหวั่นผวา
หลีกก้อนหินเบ้อเร่อที่เธอปา
โอ้กานดาทำได้อย่างไรกัน
สระเขาขุดเอาไว้เพื่อให้ลึก
เธอกลับนึกแค้นด่าแฟนบ้านั่น
พลางหยิบก้อนหินมาแล้วปาพลัน
สามสี่วันเธอเป็นอยู่เช่นนี้
วันนี้ไม่เห็นเธอเสนอหน้า
ฉันอุตส่าห์ค้นคิดหินติดขี้
เธอมาหยิบปาลงก็คงดี
เผื่อจะมีกลิ่นแต้มติดแซมมือ!ฯ
อริญชย์
๑๔/๕/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
