๏ ถอดจิตรออกเพียรเขียนเป็นสาส์น
ไม่ไพเราะมธุรสพจมาน
หากเป็นกานท์กรองคำด้วยน้ำใจ
เมื่อรักนุชแล้วก็สุดอาลัยรัก
สุดจะหักห้ามจิตที่พิสมัย
จะกินเดินนั่งนอนดังฟอนไฟ
โอ้อาลัยที่แม่ไม่อาลัยเลย
เมื่อได้ชิดแล้วย่อมพิศวาสหมาย
มากลับกลายหนีหน้านิจจาเอ๋ย
ฤๅจะไม่เห็นคุณคนคุ้นเคย
ได้ชิดเชยแล้วมาพรากจำจากไป
ฤๅแม่ไม่เห็นที่ใจอาลัยรัก
ได้พบพักตร์แล้วจึงเมินให้หมองไหม้
ฤๅแม่คิดว่าเย้าเล่นไม่เป็นใจ
เมื่อห่างไกลแล้วจึงไม่ถนอมรัก
ซึ่งสาส์นนี้เป็นสัตย์ประทัดเที่ยง
ไม่บ่ายเบี่ยงด้วยมุ่งใจหมายสมัคร
ทุกเพรางายมาดหมายประสบพักตร์
อกจะหักก็ด้วยใจอาลัยลาน
ซึ่งสาส์นนี้ถอดจิตรออกขีดเขียน
เพราะใจเพียรมอบรักสมัครสมาน
หวังเจริญรักประจงด้วยนงคราญ
แม้ตอบสาส์นสมัครนี้จะดีใจ ฯะ
ไม่ไพเราะมธุรสพจมาน
หากเป็นกานท์กรองคำด้วยน้ำใจ
เมื่อรักนุชแล้วก็สุดอาลัยรัก
สุดจะหักห้ามจิตที่พิสมัย
จะกินเดินนั่งนอนดังฟอนไฟ
โอ้อาลัยที่แม่ไม่อาลัยเลย
เมื่อได้ชิดแล้วย่อมพิศวาสหมาย
มากลับกลายหนีหน้านิจจาเอ๋ย
ฤๅจะไม่เห็นคุณคนคุ้นเคย
ได้ชิดเชยแล้วมาพรากจำจากไป
ฤๅแม่ไม่เห็นที่ใจอาลัยรัก
ได้พบพักตร์แล้วจึงเมินให้หมองไหม้
ฤๅแม่คิดว่าเย้าเล่นไม่เป็นใจ
เมื่อห่างไกลแล้วจึงไม่ถนอมรัก
ซึ่งสาส์นนี้เป็นสัตย์ประทัดเที่ยง
ไม่บ่ายเบี่ยงด้วยมุ่งใจหมายสมัคร
ทุกเพรางายมาดหมายประสบพักตร์
อกจะหักก็ด้วยใจอาลัยลาน
ซึ่งสาส์นนี้ถอดจิตรออกขีดเขียน
เพราะใจเพียรมอบรักสมัครสมาน
หวังเจริญรักประจงด้วยนงคราญ
แม้ตอบสาส์นสมัครนี้จะดีใจ ฯะ
ขอตอบสาส์น ผ่านทรวง ห้วงสุขสันต์
หฤหรรษ์ จริงแน่ แท้ยิ่งใหญ่
มธุรส หวานฉ่ำ ร่ำพิไร
ชลนัยน์ ไหลริน ถวิลครวญ
ฤดีสั่น ปั่นป่วน รัญจวนจิต
เพียงพินิจ พิศหมาย คลายให้หวน
ยามกินนอน หวิวไหว ใคร่เชิญชวน
อย่ากำสรวล เลยหนา ยอดยาใจ
ซึ้งฤทัย ในสาส์น สมานสมัคร
ขอทักทอ ใยรัก ชักสงสัย
กลั้นกรองพจน์ หยดย้อย ร้อยหทัย
จนหลงไหล เมามัว กลัวเสียคน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
