รักคนไกล ใจดำ ช้ำชอกจิต
ยากถอนพิษ ติดตรึง จึงถลำ
มอบฤทัย สี่ห้อง คล้องประจำ
จนเพรี้ยงพร่ำ ลำบาก ไม่อยากคิด
จะทำไง ดีเล่า เขาอยู่ห่าง
ระยะทาง กางกั้น พลันสนิท
มองท้องฟ้า มืดหม่น ทนชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ เป็นสุข ต้องทุกข์ตรม
ถ้าทำได้ จะลิขิต ชีวิตนี้
เพื่อเป็นที่ ต้องตา มิพาล่ม
ถึงอยู่ไกล ฟ้ากั้น ขวัญภิรมย์
รอเชยชม เพียงเดียว เหนี่ยวรั้งทรวง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
