ฝ่ายจอมยุทธปลากระเบนเข้าเผ่นโผน
ตาเหลือกโพลนโชนศึกอย่างฮึกเหิม
เฝ้ามองหาหมึกกระดองจ้องตาเยิ้ม
ตัวสั่นเทิ้มทักทายเป้าหมายลึก
ปลาหมึกหายไปไหนใจหงุดหงิด
อยากเชยชิดนวลน้องปองผนึก
เจ้าหนีไปเร็วจังมานั่งนึก
พลันรู้สึกยึกยักรอสักนิด
เห็นเจ้าหอยแย้มฝาอ้าปากหาว
คงจะหนาวทรวงในไยปกปิด
จึงค่อยค่อยแหวกว่ายเข้าไปชิด
ใจครุ่นคิดคุ้มครองไม่เคลื่อนคลาย
“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่แหวกว่ายเพลิน โดนเจ้าดงปาดอีกแล้ว