แผ่วเบา
เสียงหัวใจ...แผ่วเบาลงทุกที
ขาดคนดีมายืนอยู่..ข้าง~ข้าง
มาคอยค้ำจุนหัวใจสี จาง~จาง
ของคนที่ไร้หนทางแห่งรัก..ไม่มีเลย
ฝนเริ่มริน
หยุดตกคงฟุ้งกลิ่นดิน..กับความห่างและเฉย
ฟ้าจะร้อง ฟ้าจะผ่าก็อยู่คนเดียวอย่างเคย
ไม่มีใครเลยที่เผยจะอยู่..เคียงข้างเรา
(ขอบคุณภาพประกอบจาก Internet ค่ะ)
ได้ยินเสียงหัวใจ
ที่สั่นไหวช้าลง..ปนกับความเหงา
คงจะเหลือโลกที่เป็นสีเทา
กับความเศร้า..ของคนหนึ่งคน
ไม่มีใจสะกดคำว่า "รัก"
เหลือแต่ส่วนใจที่หัก..ลงกับความรักอันสับสน
กับความเหงา ความเศร้าที่เจือปน
ละลายด้วยความหมองหม่น บนทางแห่งคราบน้ำตา
เสียงหัวใจ...แผ่วเบาลงทุกที
ขาดคนดีมายืนอยู่..ข้าง~ข้าง
มาคอยค้ำจุนหัวใจสี จาง~จาง
ของคนที่ไร้หนทางแห่งรัก..ไม่มีเลย
ฝนเริ่มริน
หยุดตกคงฟุ้งกลิ่นดิน..กับความห่างและเฉย
ฟ้าจะร้อง ฟ้าจะผ่าก็อยู่คนเดียวอย่างเคย
ไม่มีใครเลยที่เผยจะอยู่..เคียงข้างเรา
(ขอบคุณภาพประกอบจาก Internet ค่ะ)
ได้ยินเสียงหัวใจ
ที่สั่นไหวช้าลง..ปนกับความเหงา
คงจะเหลือโลกที่เป็นสีเทา
กับความเศร้า..ของคนหนึ่งคน
ไม่มีใจสะกดคำว่า "รัก"
เหลือแต่ส่วนใจที่หัก..ลงกับความรักอันสับสน
กับความเหงา ความเศร้าที่เจือปน
ละลายด้วยความหมองหม่น บนทางแห่งคราบน้ำตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
