เบี้ยต้นไม้น้อยนี้อาจมีค่า
วันข้างหน้าโตได้ต้นไม้ใหญ่
คนปลูกบ่ทันเห็นบ่เป็นไร
ควรภูมิใจสั่งสมอุดมการณ์
มองการณ์ไกลแล้วจะเห็นประโยชน์
รู้คุณโทษเพาะปลูกเพื่อลูกหลาน
คนล้ำเลิศเชิดชูใช่อยู่นาน
แต่ทนทานงดงามด้วยความดี
เกิดเป็นคนวันนี้อยากมีค่า
ปลูกพฤกษาเอาไว้อย่าหน่ายหนี
ทั้งไม้ดอกไม้ผลทุกหนมี
ปลูกตรงนี้ตรงนั้นไม่นานโต
มีพฤกษาแผ่เงาให้เราร่ม
นกบินชมเย้าหยอกกระรอกโผล่
สายลมเย็นพัดไล้ผ่านไทรโพธิ์
มะม่วงโย้หย่อนผลร่วงหล่นมา
ฝักมะขามโค้งเคียวชวนเปรี้ยวปาก
มะกอกมากหากทำส้มตำหา
ฝักมะรุมยามค่ำแลงใส่แกงปลา
สะเดาขมทุกครายังท้าทาย
เบี้ยต้นไม้น้อยนี้อาจมีค่า
เพื่อวันหน้าความหวังคนทั้งหลาย
เป็นบุญอย่างหนึ่งที่ไม่มีตาย
คนมากมายพึ่งพารู้ค่าเอย!ฯ
อริญชย์
๑๐/๕/๒๕๕๕
ปล.
บางทีก็คิดกลอนไม่ออกเอาซะดื้อ ๆ แต่พอได้ไอเดียแล้ว มันก็ปรู๊ดไปเลย กลอนบทนี้คงพอฟังได้เน๊าะทุกท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
