เคยทุ่มเท ตามนิยาม ของความรัก
หวังยิ่งนัก ได้รักตอบ คืนมอบฉัน
แต่ตรงข้าม ยิ่งทุ่มมาก ยิ่งอยากปัน
เธอเห็นมัน แค่เป็นฝุ่น ที่วุ่นวาย
มองแววตา เหมือนว่าใช่ เยื่อใยหมด
ความรักลด ถึงระดับ ที่ลับหาย
รักที่ให้ มันเลยแย่ ถึงแค่กาย
เจอความหน่าย ลงไม่ถึง ก้นบึ้งใจ
อยากรักต่อ แต่ฝืนไป ไม่ไหวแล้ว
คงต้องแจว ก่อนรักหมด ไม่สดใส
มองความรัก เคยเป็นหนึ่ง ซาบซึ้งใจ
ตอนนี้ใกล้ จะติดลบ เลิกคบกัน
ยิ่งทุ่มไป ใจยิ่งท้อ ต้องขอจาก
เพราะรักมาก แต่กลับกลาย ทำร้ายฉัน
ยิ่งเฝ้ารอ ยิ่งล้าใจ รอใครกัน
เมื่อฉันนั้น ไม่มีค่า สายตาเธอ
หวังยิ่งนัก ได้รักตอบ คืนมอบฉัน
แต่ตรงข้าม ยิ่งทุ่มมาก ยิ่งอยากปัน
เธอเห็นมัน แค่เป็นฝุ่น ที่วุ่นวาย
มองแววตา เหมือนว่าใช่ เยื่อใยหมด
ความรักลด ถึงระดับ ที่ลับหาย
รักที่ให้ มันเลยแย่ ถึงแค่กาย
เจอความหน่าย ลงไม่ถึง ก้นบึ้งใจ
อยากรักต่อ แต่ฝืนไป ไม่ไหวแล้ว
คงต้องแจว ก่อนรักหมด ไม่สดใส
มองความรัก เคยเป็นหนึ่ง ซาบซึ้งใจ
ตอนนี้ใกล้ จะติดลบ เลิกคบกัน
ยิ่งทุ่มไป ใจยิ่งท้อ ต้องขอจาก
เพราะรักมาก แต่กลับกลาย ทำร้ายฉัน
ยิ่งเฝ้ารอ ยิ่งล้าใจ รอใครกัน
เมื่อฉันนั้น ไม่มีค่า สายตาเธอ
เธอไม่ใช่คนที่..."ดีที่สุด"
แต่ฉันหยุดงี่เง่าที่เฝ้าเพ้อ
ช่างอ่อนไหวสร้างสมพรมละเมอ
หวังได้เจอคนจริงไม่ทิ้งกัน
ฉันมิใช่คนที่..."ดีที่สุด"
เธอช่วยหยุดสักพักเพื่อรักฉัน
อาจมีบ้างบางบทที่กดดัน
อย่าเพิ่งพลันหันห่างเหมือนอย่างกลอน
คำ"ยิ่งทุ่ม-ยิ่งท้อ-รอยิ่งล้า"
เธอเหว่ว้าแต่แน่นหนักทุกอักษร
ดั่งเชือดเฉือนเหมือนว่าไม่อาทร
ทิ้งฉันนอนเจ็บช้ำถ้อยคำนึง
เราจะยังมีกัน...เหมือนวันเก่า
ฝุ่นขี้เถ้าพรางจิตเพิ่ม"คิดถึง"
ใจสองใจใคร่ผสม..ได้กลมกลึง
ครวญรำพึงตัดพ้อแต่พองาม
โปรดรอคำ"ขอโทษ"เถิดโจทก์จ๋า
ครหา..มากคนลือมือที่สาม
ความวางใจให้กัน..คั่นนิยาม
ช่วยกันดามใจเดาะ...อย่างเหมาะควร
ฉันจะรอคำตอบเธอปลอบกลับ
เพื่อจะหลับกับคารมที่พรมหวน
ร้อยรสรักถักฝันแสนรัญจวน
ณ คืนนวลแห่งจันทร์ท่ามสัญญา
แต่ฉันหยุดงี่เง่าที่เฝ้าเพ้อ
ช่างอ่อนไหวสร้างสมพรมละเมอ
หวังได้เจอคนจริงไม่ทิ้งกัน
ฉันมิใช่คนที่..."ดีที่สุด"
เธอช่วยหยุดสักพักเพื่อรักฉัน
อาจมีบ้างบางบทที่กดดัน
อย่าเพิ่งพลันหันห่างเหมือนอย่างกลอน
คำ"ยิ่งทุ่ม-ยิ่งท้อ-รอยิ่งล้า"
เธอเหว่ว้าแต่แน่นหนักทุกอักษร
ดั่งเชือดเฉือนเหมือนว่าไม่อาทร
ทิ้งฉันนอนเจ็บช้ำถ้อยคำนึง
เราจะยังมีกัน...เหมือนวันเก่า
ฝุ่นขี้เถ้าพรางจิตเพิ่ม"คิดถึง"
ใจสองใจใคร่ผสม..ได้กลมกลึง
ครวญรำพึงตัดพ้อแต่พองาม
โปรดรอคำ"ขอโทษ"เถิดโจทก์จ๋า
ครหา..มากคนลือมือที่สาม
ความวางใจให้กัน..คั่นนิยาม
ช่วยกันดามใจเดาะ...อย่างเหมาะควร
ฉันจะรอคำตอบเธอปลอบกลับ
เพื่อจะหลับกับคารมที่พรมหวน
ร้อยรสรักถักฝันแสนรัญจวน
ณ คืนนวลแห่งจันทร์ท่ามสัญญา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
