เคยรักกันมั่นหมายกลับกลายจาก
มาพลัดพรากเหหันเหมือนฝันร้าย
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำใจกาย
แทบวางวายปวดร้าวเหน็บหนาวเกิน
เฝ้าคะนึงถึงเธอละเมอหา
สุดเหว่ว้าสาหัสแสนขัดเขิน
ขาดคู่เรียงเคียงข้างร่วมทางเดิน
ต้องเผชิญความเหงาเศร้าชีวี
ดั่งมีบุญหนุนนำทำให้พบ
แต่ก็จบตรงพรากจากหลีกลี้
โอ้เทวาฟ้าดินสิ้นปราณี
ทั้งทั้งที่สองใจอาลัยครวญ
มาพลัดพรากเหหันเหมือนฝันร้าย
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำใจกาย
แทบวางวายปวดร้าวเหน็บหนาวเกิน
เฝ้าคะนึงถึงเธอละเมอหา
สุดเหว่ว้าสาหัสแสนขัดเขิน
ขาดคู่เรียงเคียงข้างร่วมทางเดิน
ต้องเผชิญความเหงาเศร้าชีวี
ดั่งมีบุญหนุนนำทำให้พบ
แต่ก็จบตรงพรากจากหลีกลี้
โอ้เทวาฟ้าดินสิ้นปราณี
ทั้งทั้งที่สองใจอาลัยครวญ
ขอทำบุญ ร่วมสร้าง ทางชีวิต
เพื่อตามติด รักนี้ มิให้หวน
อธิษฐาน ทุกครั้ง ดังรัญจวน
อุราป่วน ปั่นหมด อดคะนึง
อย่าได้เหงา เศร้าจิต คิดหน่อยเถิด
ฤทัยเปิด มองมา คราสุดซึ้ง
รักยังห่วง ห่วงหา พารำพึง
ครุ่นคำนึง ตรึงอยู่ มิรู้คลาย
แม้นชาตินี้ ไม้ได้ จะไม่ท้อ
ขอตามต่อ ติดไป อย่าได้หน่าย
ฤทัยมั่น มิหวั่น สั่นแคลนคลาย
รักสุดท้าย ยิ่งใหญ่ ได้คู่กัน
พันทอง