มีเพียงนิ้วพลิ้วผ่านจารอักษร
ร่ายบทกานท์ขานกลอนพออ้อนไหว
ไร้ขลุ่ยครวญชวนพะวงหลงอาลัย
ฝากดวงใจให้บรรเลงเป็นเพลงครวญ
มิเคยเมาเหล้ายาสักคราครั้ง
เคยแค่พลั้งฝังฤทัยจนไห้หวน
ด้วยพิษรักปักระกำดั่งลำทวน
จนเรรวนซึมเซาด้วยเมาใจ...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
เพียงอักษรอ้อนคำลำนำหวาน
เพียงจดจารผ่านกลอนก็อ่อนไหว
เพียงเพลงครวญหวนมาก็อาลัย
เพียงขอใคร่ใครหนึ่งที่ซึ้งกัน
หากเมาใจให้เศร้าเหงาในทรวง
หากรักลวงห่วงหาเมื่อคราฝัน
หากว่ารักเป็นพิษปิดสัมพันธ์
น้องรอวันพี่เปิดเถิดดวงใจ
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
