อย่างอ้วนเสี้ยวทำศึกนึกเขลาขลาด
ขังนักปราชญ์ราชครูเลวไฉน
ใครจะบอกการกิจซึ่งสิ่งใด
ก็มิได้คิดแทนคุณเข้าจุนเจือ
ครั้นพ่ายแพ้ก็โทษเอาเขาคนบอก
จับมาฆ่าด้วยดาบหอกไม่หลงเหลือ
เหล่าทหารหาญมากมายจนเหลือเฟือ
ใครไม่เชื่อฟังพลันก็บรรลัย
ใครไม่สู้ถอยเข้าหาก็ฆ่าสิ้น
อันทรัพย์สิ้นแผ่นดินคนอาศัย
ผู้กำลังฤทธาจึงได้ไป
คือคำขวัญประจำใจอ้วนเสี้ยวเอย
ขังนักปราชญ์ราชครูเลวไฉน
ใครจะบอกการกิจซึ่งสิ่งใด
ก็มิได้คิดแทนคุณเข้าจุนเจือ
ครั้นพ่ายแพ้ก็โทษเอาเขาคนบอก
จับมาฆ่าด้วยดาบหอกไม่หลงเหลือ
เหล่าทหารหาญมากมายจนเหลือเฟือ
ใครไม่เชื่อฟังพลันก็บรรลัย
ใครไม่สู้ถอยเข้าหาก็ฆ่าสิ้น
อันทรัพย์สิ้นแผ่นดินคนอาศัย
ผู้กำลังฤทธาจึงได้ไป
คือคำขวัญประจำใจอ้วนเสี้ยวเอย
อ้วนเสี้ยวนั้น หลงตน จนผยอง
ขาดสมอง เบาปัญญา มิผ่าเผย
จิตโลเล เฉไฉ ไม่เที่ยงเลย
มักเพิกเฉย เมินฟัง ผู้หวังดี
ใช้กำลัง อย่างเดียว โดยเกรี้ยวกราด
จึงพลั้งพลาด ทุกครา สิ้นราศี
ถึงมีพล ร้อยหมื่น ดื่นมนตรี
กลับเสียที ศัตรู อยู่ร่ำไป
สุนทรวิทย์
ขาดสมอง เบาปัญญา มิผ่าเผย
จิตโลเล เฉไฉ ไม่เที่ยงเลย
มักเพิกเฉย เมินฟัง ผู้หวังดี
ใช้กำลัง อย่างเดียว โดยเกรี้ยวกราด
จึงพลั้งพลาด ทุกครา สิ้นราศี
ถึงมีพล ร้อยหมื่น ดื่นมนตรี
กลับเสียที ศัตรู อยู่ร่ำไป
สุนทรวิทย์