ดุจต้องมนต์ดลวิญญาณ์มานำชี้
เสมือนมีวจีจิตยากคิดขืน
มนต์แมเถาเฝ้ากระหน่ำทุกค่ำคืน
ทั้งนอนยืนตื่นหลับเฝ้าจับตา
เพียงแมเถาเราก็แย่นะแขเอ๋ย
หลายทรามเชยเอ่ยนามเพียรตามหา
ทั้งรุ่นเด็กเล็กใหญ่ไขวาจา
ต่างเรียงหน้ามาถามติดตามตัว
คงลำบากยากยิ่งจะทิ้งบ้าน
ดั่งประหารผลาญวิญญาณ์พาปวดหัว
อันกานท์กลอนวอนเว้าเฝ้าเนียนัว
ตามพันพัวหัวใจกระไรดี
ออกจากไหไวว่องมาร้องกล่าว
เขียนเรื่องราวข่าวกลอนอักษรศรี
ตามอารมณ์ชมชอบมอบวาที
จารวลีจี้จดเป็นบทกลอน...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
