ด้วยนงนุชสุดที่รักมอบคำฝาก
เมียหนีจากปู่...ไปใจขื่นขม
เมื่อเหมันต์ผันเปลี่ยนมาพาระทม
ต้องตรอมตรมเหมือนเสียหลักหักใจลา
เห็นชายอื่นเขาดีกว่าน้องลาล่วง
เจ้าไม่ห่วงหรืออาลัยใจโหยหา
ทิ้งพี่ช้ำระกำสิ้นกินน้ำตา
ปล่อยพี่บ้าคลุ้มคลั่งซังกะตาย
ปู่กินเหล้าเผากลุ้มทุ่มเทรัก
เหมือนจมปรักช้ำทรวงในใจแทบสลาย
เพื่อนแท้เรามาเผาเรือนเพื่อนทำลาย
เมียคบชู้สู่ชายไม่เกรงใจ
ยิงให้ตายก็เสียดายลูกกระสุน
มาทดแทนบุญคุณไม่หวั่นไหว
สุดกล้ำกลืนฝืนเขียนกลอนพอสบายใจ
อธิษฐานเกิดชาติใด...อย่าพบกันเลย...
ริน ดอนบูรพา
๙ พ.ค. ๕๕
เมียหนีจากปู่...ไปใจขื่นขม
เมื่อเหมันต์ผันเปลี่ยนมาพาระทม
ต้องตรอมตรมเหมือนเสียหลักหักใจลา
เห็นชายอื่นเขาดีกว่าน้องลาล่วง
เจ้าไม่ห่วงหรืออาลัยใจโหยหา
ทิ้งพี่ช้ำระกำสิ้นกินน้ำตา
ปล่อยพี่บ้าคลุ้มคลั่งซังกะตาย
ปู่กินเหล้าเผากลุ้มทุ่มเทรัก
เหมือนจมปรักช้ำทรวงในใจแทบสลาย
เพื่อนแท้เรามาเผาเรือนเพื่อนทำลาย
เมียคบชู้สู่ชายไม่เกรงใจ
ยิงให้ตายก็เสียดายลูกกระสุน
มาทดแทนบุญคุณไม่หวั่นไหว
สุดกล้ำกลืนฝืนเขียนกลอนพอสบายใจ
อธิษฐานเกิดชาติใด...อย่าพบกันเลย...
ริน ดอนบูรพา
๙ พ.ค. ๕๕