ทนทุกข์ทาบอาบอวลแล้วนวลเอ๋ย
กระไรเลยมิเลือนจางให้ร้างหาย
จงถนอมกล่อมกลึงคนึงคลาย
ถึงฝันร้ายรุมเร้าทุเลาลง
อันผ่านพบจบพรากคงยากหยุด
ด้วยสิ้นสุดบุญกรรมหนุนนำส่ง
ถึงแสนรักหักห้ามปรามใจจง
ชีพยังคงดำรงต่ออย่าท้อเลย
เมื่อความรักทักมาพาไห้หวน
สุดปั่นป่วนรัญจวนนักใคร่จักเผย
ด้วยใจเราเขาทิ้งหญิงเฉยเมย
ไร้คู่เชยเคยแอบมาแนบเคียง
แสนสุขใจใครเล่าฤๅเท่าฉัน
เมื่อถึงวันพลันรักทักส่งเสียง
ขับเสนาะเพราะพร่ำในสำเนียง
เจื้อยจำเรียงเพียงตอบมอบเพื่อเรา...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
