หากบุญทำนำทางแต่ปางก่อน
คงกลับย้อนอาวรณ์หวังดังถวิล
ได้เคียงคู่ชู้ชมสุขสมจินต์
ตราบฟ้าดินสิ้นดับสูญลับลา
แม้นมิใช่ให้มีอันต้องพลันพราก
จำจรจากยากหันเหเสน่หา
ดุจราตรีไม่มีวันฝันพบพา
เคียงทิวาอุราสมภิรมย์ปอง...
"สุนันยา"
ก่อนเคียงเคย เชยเช่น เป็นนกเงือก
บัดนี้เปลือก ตาปรอย รอยหม่นหมอง
ดวงอาภัพ อับไหม้ ไร้คู่ครอง
คราเหม่อมอง ทิวา ยังพร่ามัว
วาสนา มาพบ จบแค่นี้
รักเคยมี หม่นเฉา เงาสลัว
มาร่วงรา ร้างไกล ใจระรัว
ขอปิดตัว รักตน ทนเดียวดาย
บัดนี้เปลือก ตาปรอย รอยหม่นหมอง
ดวงอาภัพ อับไหม้ ไร้คู่ครอง
คราเหม่อมอง ทิวา ยังพร่ามัว
วาสนา มาพบ จบแค่นี้
รักเคยมี หม่นเฉา เงาสลัว
มาร่วงรา ร้างไกล ใจระรัว
ขอปิดตัว รักตน ทนเดียวดาย
(ดินขอขอบคุณทุกๆท่านค่ะ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
