อันคารมคมใจไม่มีดอก
เคยช้ำชอกตอกจิตจริตขม
จึงรู้ซึ้งซึ่งทรวงโดนลวงลม
มันระทมขมขื่นกลืนน้ำตา
หมายเพียงหญิงจริงใจไม่ไข้วเขว
สะเลเตมีใจหรือไม่หนา
ถ้าปราณีพี่ดุลย์คงบุญตา
ได้เห็นหน้าต่อกลอนอ้อนทั้งคืน
เคยช้ำชอกตอกจิตจริตขม
จึงรู้ซึ้งซึ่งทรวงโดนลวงลม
มันระทมขมขื่นกลืนน้ำตา
หมายเพียงหญิงจริงใจไม่ไข้วเขว
สะเลเตมีใจหรือไม่หนา
ถ้าปราณีพี่ดุลย์คงบุญตา
ได้เห็นหน้าต่อกลอนอ้อนทั้งคืน