๐ หนูเกิดมาเพิ่งรู้ นับคำ
บอกว่าหนูมีกรรม ก่อนสร้าง
ครวญคิดที่กระทำ ใดเอ่ย
ผลจึ่งมามล้าง ส่งให้พิการ
๐ บางคนตาบอดข้าง ยังดี
บางหนึ่งแขนขามี กุดด้วน
บางเอะอะพาที หูหนวก
บางอ่าอัดขาดห้วน บ่งใบ้ทำมือ
๐ จับหนูลงนั่งคู้ ขอทาน
ถือกล่องเชิงสะพาน เปิดอ้า
ทะแยงร่างซมซาน ขันยื่น
กลางแดดแผดเผาจ้า กี่ครั้งฝนพรำ
๐ อาหารทานอิ่มมื้อ หมดออม
จนร่างกายซูบผอม ทอดหล้า
ผิวดำก่ำมัวมอม ผุดผื่น
ปากบ่นถอนอ่อนล้า ยกแส้โบยตี
๐ วอนอวยทวยท่านพ้อง กรรมใคร
หนูบ่เคยกอปรใด เข่นขึ้ง
กรรมมันสู่ทำไม แทงถ่อ
เหตุหม่นไหม้ใคร่ทึ้ง ปราชญ์ชี้ปุจฉา
รพีกาญจน์ 59
กรรมเกิดมาแต่ต้น คนเรา
ดุจอดีตตามติดเงา ไม่เว้น
บ้างมีสิ่งทุเลา บุญก่อน ท่านนา
กรรมใช่อาจซ่อนเร้น ทุกผู้พึงมี
บางทีสร้างสิ่งไว้ ใครลืม
บ้างก็มีหยิบยืม อดีตนั้น
ลืมกรรมเก่าแล้วหืม ฤาใช่ ไม่มี
ชาติก่อนอาจคิดสั้น หั่นเนื้อเฉือนคน
กองกุศลเช่นนั้น ว่าดี
กองบาปท่านก็มี ใช่สิ้น
อาจเคยผิดลางที กอปรเกิด นั้นแล
ยามจุติดับดิ้น ชาติหน้าเห็นผล
เมฆสีรุ้ง - ๗ พ.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
