เหมันต์ พ้นผันผ่าน
ร่วงดอกจาน เกลื่อนกร่นเลย
หน้าแล้ง จำโบกโบย
สายฝนโปรย ลงมาแล้ว
ฤดูกาล เวียนหมุนกลับ
วนสลับ นับว่าแจ๋ว
ใจคน ไร้วี่แวว
จากไปแล้ว แก้วลืมคอน
อยากให้ เหมือนฤดู
วนเวียน อยู่ คู่สมร
ร้าวจินต์ พี่มาจร
ห่วงอาวรณ์ นอนระทม
ยามนี้ ไม่มีพี่
ช้ำฤดี ที่ขื่นขม
หัวอก ฟกระบม
นอนซานซม จมน้ำตา
แม้ได้ ยินเสียงครวญ
รีบคืนหวน กลับมาหา
น้องนี้ คอยพี่ยา
กลับเถิดหนา อย่าจากเลย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
