ฝนหยาด เป็นหยาดฝน
เป็นหยาดชล หล่นสู่หล้า
คิมหันต์ พลันอำลา
เมื่อพรรษา เวียนมาเยือน
ฟ้าครึ้ม กระหึ่มก้อง
เมฆคะนอง ร้องลั่นเลื่อน
ทิวไผ่ ไหวสะเทือน
แทบเขยื้อน เคลื่อนย้ายกอ
พายุ ดุฉกรรจ์
พัดเมามัน รันต้นอ้อ
อ้อน้อม ยอมลู่งอ
มิแข็งข้อ ก็พ้นภัย
ไม้ใหญ่ ไม่ประเมิน
ยืนเผชิญ เกินวิสัย
หาญกล้า กลับปราชัย
หักบรรลัย พ่ายแรงลม
หยาดฝน ดลให้คิด
ฝนมีฤทธิ์ ประสิทธิ์สม
หลายสิ่ง ยิ่งอุดม
บ้างสิล่ม ล้มจากไป
เปรียบผู้ รู้ผ่อนปรน
จึ่งเป็นคน เหนือคนได้
พวกทิฐิ มิยอมใคร
อาจวอดวาย ด้วยไพรี
ผจญ คนเกรี้ยวกราด
ร่วมวิวาท อาจป่นปี้
อดกลั้น หันถ้อยที
ผูกไมตรี ดีกว่าเอย
สุนทรวิทย์
เป็นหยาดชล หล่นสู่หล้า
คิมหันต์ พลันอำลา
เมื่อพรรษา เวียนมาเยือน
ฟ้าครึ้ม กระหึ่มก้อง
เมฆคะนอง ร้องลั่นเลื่อน
ทิวไผ่ ไหวสะเทือน
แทบเขยื้อน เคลื่อนย้ายกอ
พายุ ดุฉกรรจ์
พัดเมามัน รันต้นอ้อ
อ้อน้อม ยอมลู่งอ
มิแข็งข้อ ก็พ้นภัย
ไม้ใหญ่ ไม่ประเมิน
ยืนเผชิญ เกินวิสัย
หาญกล้า กลับปราชัย
หักบรรลัย พ่ายแรงลม
หยาดฝน ดลให้คิด
ฝนมีฤทธิ์ ประสิทธิ์สม
หลายสิ่ง ยิ่งอุดม
บ้างสิล่ม ล้มจากไป
เปรียบผู้ รู้ผ่อนปรน
จึ่งเป็นคน เหนือคนได้
พวกทิฐิ มิยอมใคร
อาจวอดวาย ด้วยไพรี
ผจญ คนเกรี้ยวกราด
ร่วมวิวาท อาจป่นปี้
อดกลั้น หันถ้อยที
ผูกไมตรี ดีกว่าเอย
สุนทรวิทย์