ความรู้สึกลึกลึกบันทึกไว้
ซ่อนอยู่ในนามรักเป็นอักษร
จากความในใจจดด้วยบทกลอน
คือร้าวรอนร่ำหาอย่างอาลัย
เมื่อวันนี้พรุ่งนี้ไม่มีแล้ว
มีแต่แนวแผลเป็นรักเด่นใส
ที่คอยจำย้ำเตือนมิเลือนไป
ขอเถิดใจเจียนดับฉันกลับคืน
เมื่อไม่เหลือเยื่อใยไว้ให้แล้ว
คงไม่มีวี่แววได้ชมชื่น
เพราะหลงเชื่อคำหวานเมื่อวานซืน
เพิ่งมาตื่นจากฝันนานเกินรอ
ในยามค่ำจืดชืดมืดสนิท
ใครเคยคิดถึงใครบ้างไหมหนอ
คิดถึงเธอร่ำหาน้ำตาคลอ
ได้แต่พ้อกับดาวพราวนภา
มีแต่เพลงเหงาเหงาแสนเศร้าสร้อย
ที่จะคอยซ้ำเติมเพิ่มห่วงหา
ใจเจ็บปวดคิดถึงหมอขอเยียวยา
มิรู้ว่าจะต้องทนจนกี่ปี
อย่าเลี้ยงไข้ให้ทุเรศเมตตาเถิด
เมื่อรักเกิดขอให้ดับอยู่กับที่
ควานหาความจริงใจที่ไม่มี
จะวันนี้หรือวันไหนคงไม่เจอ
ได้โปรคเถิดขอให้ฉันได้ฝันต่อ
คงเพียงพอเป็นรางวัลที่ฝันเก้อ
มันคงเป็นฝันประหลาดเพราะขาดเธอ
แม้ฝันเพ้อแต่จินต์มันชินชา
ปลอบตัวเองอีกหน่อยก็ค่อยคุ้น
ถึงทารุณจิตใจจะไม่ว่า
เมื่อเธอให้เพียงเศษเวทนา
ก็มีค่าขอมอบคำขอบคุณ
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
