กว่ารู้ตัว วันนี้ รพีฯแย่
คนวัยแก่ แก้มตอบ ชอบบ่นบ่น
ลูกหลานเตือน เบือนเบื่อ ว่าเหลือทน
ทั้งตำบล กลัวหงอ มิก่อกวน
สุดแต่หมู ดูแต่หมา ไม่กล้าสบ
แมวพอพบ หลบลี้ ไกลที่สวน
เป็ดก็ไป ไก่ก็เมิน เดินขบวน
ห่านชักชวน วัวออก จากคอกควาย
นกกามุด หยุดมอง ร้องจุ๊กกรู้
แมงสาบหนู หูชัน หันหลังหาย
แมงมุมบน หลังคา ตกมาตาย
ตุ๊กแกลาย บิดก้น ก้าวพ้นบาง
ยุงแลเหลือบ ริ้นไร ไม่เกาะกัด
มดเมนหมัด ไม่ต่อย ยอมถอยห่าง
นั่นงูเงี้ยว เกี้ยวขอน จรหลีกทาง
เสือสิงห์คราง ช้างแปร้น แล่นป่าเลย
ซื้อข้าวของ แม่ค้า ยืนหน้าก้ม
แม้พัดลม ยังหน่าย ส่ายหน้าเฉย
พูดกับพระประธาน ท่านมิเปรย
เงาคุ้นเคย ในกระจก ยอมตกคำ
เพิ่งรู้ตัว วันนี้ ว่าขี้บ่น
มิอาจทน หน้าบูด พูดซ้ำซ้ำ
พอเย็นลง ก๊งเหล้า เมาประจำ
โดนไล่ฮำ อกแอ่น แฟนทุบตี
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
