สามสิบแปดองศาเข้าหน้าร้อน
เหมือนไฟฟอนอ่อนเพลียเสียเหงื่อจ่อ
มองอาทิตย์ท่ามแสงแรงสาดทอ
ร้อนจนคอเหือดแห้งเพราะแรงร้อน
มีสิ่งหนึ่งร้อนรุ่มกว่าอาทิตย์
นั่นคือจิตใจฉันที่มันอ้อน
หาเพียงเธอรางชางช่างงามงอน
ร้อนรุ่มร้อนร้อนร้อนอกร้อนจัง
เหมือนไฟฟอนอ่อนเพลียเสียเหงื่อจ่อ
มองอาทิตย์ท่ามแสงแรงสาดทอ
ร้อนจนคอเหือดแห้งเพราะแรงร้อน
มีสิ่งหนึ่งร้อนรุ่มกว่าอาทิตย์
นั่นคือจิตใจฉันที่มันอ้อน
หาเพียงเธอรางชางช่างงามงอน
ร้อนรุ่มร้อนร้อนร้อนอกร้อนจัง
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
