เมื่อความรัก....เรียกหา
ผ่านผืนฟ้า ดาราราย...ณ.ปลายฝัน
ผ่านม่านเมฆ.หมอกเย้า..หยอกเงาจันทร์
ผ่านคราวลม..เหมันต์..รำพันครวญ
จงก้าวตาม ความรัก ที่ทักถาม
ถึงเพลิงลาม แรงรับ อย่ากลับหวน
นำ้หลากเชี่ยว เกลียวคลื่นสาด..อาจเซซวน
จงว่ายทวน กระแสกล้า...แม้ล้าโรย
ด้วยรัก...คือทั้งหมด
เอิบอิ่มอวล..ถ้วนรส-และอดโหย
พายุเกรี้ยว-กับสายลม..ละมุนโชย
ผกาโปรย-หรือปลายหนาม..อันวามวาว
หากหนทาง ร้างร้าว ยังยาวเหยียด
ล้วนสูงเสียด ลึกล้น ปนเหน็บหนาว
เพียงสัมผัส-รักผ่าน...สายธารดาว
เธอจะไม่..ก้าวเดิน-โดยเดียวดาย
รักจะพา-ข้ามผ่าน...สายธารดาว
เธอไม่ได้..ก้าวเดิน-เพียงเดียวดาย
ผ่านผืนฟ้า ดาราราย...ณ.ปลายฝัน
ผ่านม่านเมฆ.หมอกเย้า..หยอกเงาจันทร์
ผ่านคราวลม..เหมันต์..รำพันครวญ
จงก้าวตาม ความรัก ที่ทักถาม
ถึงเพลิงลาม แรงรับ อย่ากลับหวน
นำ้หลากเชี่ยว เกลียวคลื่นสาด..อาจเซซวน
จงว่ายทวน กระแสกล้า...แม้ล้าโรย
ด้วยรัก...คือทั้งหมด
เอิบอิ่มอวล..ถ้วนรส-และอดโหย
พายุเกรี้ยว-กับสายลม..ละมุนโชย
ผกาโปรย-หรือปลายหนาม..อันวามวาว
หากหนทาง ร้างร้าว ยังยาวเหยียด
ล้วนสูงเสียด ลึกล้น ปนเหน็บหนาว
เพียงสัมผัส-รักผ่าน...สายธารดาว
เธอจะไม่..ก้าวเดิน-โดยเดียวดาย
รักจะพา-ข้ามผ่าน...สายธารดาว
เธอไม่ได้..ก้าวเดิน-เพียงเดียวดาย
เมื่อดวงใจ ปรารถนา…..
สิ่งนำพา ค่าซึ้ง รำพึงหมาย
คือเชื่อมั่น ต่อกัน นั้นมิคลาย
จนถึงปลาย ของกาล ม่านเวลา
หมั่นดูแล ดวงใจ ที่หมายคู่
อย่าให้ผู้ ใดแทรก แยกคบหา
แม้นห่างไกล ใจเรียง เคียงทุกครา
ระยะทาง พรากพา ใช่ราโรย
เมื่อดวงใจ ปรารถนา…..
รักเหมือนยา เพิ่มพลัง ครั้งล้าโหย
ให้แกร่งกล้า ท้าแสง ที่แห้งโปรย
ดังลมโชย พัดเย็น เป็นแรงใจ
หากแม้นเธอ เสมอมั่น… ปรารถนา
หากแม้นเธอ ศรัทธา อย่าหวั่นไหว
หากแม้นเธอ รักแท้ มิแปรไป
เชื่อเถอะทั้งหทัย ..... ฉันให้เธอ…..
*************
หากแม้นเธอ รักแท้ มิแปรไป
เชื่อเถอะทั้ง...หทัย ฉันให้เธอ…..
“สุนันยา”
สิ่งนำพา ค่าซึ้ง รำพึงหมาย
คือเชื่อมั่น ต่อกัน นั้นมิคลาย
จนถึงปลาย ของกาล ม่านเวลา
หมั่นดูแล ดวงใจ ที่หมายคู่
อย่าให้ผู้ ใดแทรก แยกคบหา
แม้นห่างไกล ใจเรียง เคียงทุกครา
ระยะทาง พรากพา ใช่ราโรย
เมื่อดวงใจ ปรารถนา…..
รักเหมือนยา เพิ่มพลัง ครั้งล้าโหย
ให้แกร่งกล้า ท้าแสง ที่แห้งโปรย
ดังลมโชย พัดเย็น เป็นแรงใจ
หากแม้นเธอ เสมอมั่น… ปรารถนา
หากแม้นเธอ ศรัทธา อย่าหวั่นไหว
หากแม้นเธอ รักแท้ มิแปรไป
เชื่อเถอะทั้งหทัย ..... ฉันให้เธอ…..
*************
หากแม้นเธอ รักแท้ มิแปรไป
เชื่อเถอะทั้ง...หทัย ฉันให้เธอ…..
“สุนันยา”