สะบัดผ้าคลุมไหล่ไว้ข้างหลัง
แล้วลงนั่งข้างไหในกลางป่า
ยามนี้หนอมีคู่เคียงเพียงสุรา
แล้วเงยหน้าเย้ยจันทร์มิหวั่นเกรง
กระดกจอกมองเห็นเพ็ญเด่นแข
เฝ้าชะแง้เหตุไฉนใจโหวงเหวง
ดั่งเสียงพิณโหยไห้ไร้บทเพลง
ที่บรรเลงแผ่วแผ่ว...แล้วเลือนลับ
ก้มมองเงาแสงไสวที่ในจอก
เหล้ากระฉอกเดือนเสี้ยวเป็นเกลียวสลับ
เดือนรูปเคียวเกี่ยวดาวแสงวาววับ
คล้ายจะสับขั้วใจให้หลุดลอย
กระดกจอกจ้องเห็นเพ็ญเด่นแข
ฤๅเป็นแค่ริ้วเงาพาเหงาหงอย
คำนับก่อน..ดื่มลา..น้ำตาปรอย
จนเดือนคล้อยเมาหลับอยู่กับเดือน....
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
