รอยอดีต กรีดลึก นึกแล้วเจ็บ
ช่างหนาวเหน็บ ในทรวง กลวงเสมอ
มองดูฟ้า มืดมิด จิตละเมอ
ต้องนั่งเหม่อ ซึมเซา สุดร้าวใจ
อยากกลับชื่น คืนหวน ป่วนปั่นนัก
ด้วยเพราะรัก มากเหลือ เชื่อหรือไม่
มิอยากจาก พรากเธอ ละเมอไป
กลัวฤทัย ไหวหวั่น และสั่นคลอน
แม้แต่ยาม กินนอน ขอวอนเว้า
ให้ตัวเขา ย้อนมา หาฉันก่อน
เรื่องจำพราก จากลา อย่าอาวรณ์
หยุดฟังเสียง งามงอน อ้อนอีกที
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
