ยามอาทิตย์อัสดงเธอคงเหงา
ความมืดเข้าล้อมรุกทุกแห่งหน
หมู่นกกากลับถิ่นฐานบ้านของตน
ใครหลายคนนั่งเศร้าเหงาเหลือเกิน
ฉันก็เหงาเข้าใจอยู่พอรู้จัก
เมื่อความรักมาถึงจุดหยุดเก้อเขิน
เขายังรักภักดิ์เราไหมใจเผชิญ
จะหยุดเดินหรือไปต่อขอทำใจ
คำแนะนำสำหรับเราเท่าที่เห็น
รอให้เป็นเช้าอีกวันค่อยฝันใหม่
ถึงอาทิตย์อัสดงตกลงไป
จะอย่างไรต้องขึ้นมาอย่าพะวง
ฉันยังหลงปลงใจให้เธออยู่
เพียงขอดูอีกนิดกลัวจิตหลง
รักของฉันวันนี้มิมั่นคง
อยากจะปลงแต่ตระหนัก..ยังรักเธอ
ความมืดเข้าล้อมรุกทุกแห่งหน
หมู่นกกากลับถิ่นฐานบ้านของตน
ใครหลายคนนั่งเศร้าเหงาเหลือเกิน
ฉันก็เหงาเข้าใจอยู่พอรู้จัก
เมื่อความรักมาถึงจุดหยุดเก้อเขิน
เขายังรักภักดิ์เราไหมใจเผชิญ
จะหยุดเดินหรือไปต่อขอทำใจ
คำแนะนำสำหรับเราเท่าที่เห็น
รอให้เป็นเช้าอีกวันค่อยฝันใหม่
ถึงอาทิตย์อัสดงตกลงไป
จะอย่างไรต้องขึ้นมาอย่าพะวง
ฉันยังหลงปลงใจให้เธออยู่
เพียงขอดูอีกนิดกลัวจิตหลง
รักของฉันวันนี้มิมั่นคง
อยากจะปลงแต่ตระหนัก..ยังรักเธอ
สุริยะ อัสดง ลงจากผา
ชลนา รินหลั่ง ฉันนั่งเหม่อ
พร่ำรำพัน รำพึง ถึงแต่เธอ
เหลียวชะเง้อ รอคอย อย่างน้อยใจ
พี่ยืนยัน จะมา เพ-ลาพลบ
แล้วเลี่ยงหลบ เชือนแช แถอยู่ไหน
สนธยา ยามนี้ มิมีใคร
ใต้ร่มไม้ เธอทิ้งฉัน ฝันอยู่เดียว
สุนทรวิทย์
ชลนา รินหลั่ง ฉันนั่งเหม่อ
พร่ำรำพัน รำพึง ถึงแต่เธอ
เหลียวชะเง้อ รอคอย อย่างน้อยใจ
พี่ยืนยัน จะมา เพ-ลาพลบ
แล้วเลี่ยงหลบ เชือนแช แถอยู่ไหน
สนธยา ยามนี้ มิมีใคร
ใต้ร่มไม้ เธอทิ้งฉัน ฝันอยู่เดียว
สุนทรวิทย์