ทรุดกายล้มตัวนอนกอดหมอนข้าง
ด้วยใจคว้างเคว้งลอยเหมือนลอยหนี
ภวังค์ลึกนึกย้อนวันก่อนมี
เพื่อนเป็นที่ฟังความยามขุ่นมัว
กระชับหมอนนอนซบสงบนิ่ง
ยินเสียงหริ่งเรไรก้องไปทั่ว
หลับตาลงสติจับอยู่กับตัว
เพียงลำพังฤากลัวใช่ตัวเรา
"กานต์ฑิตา"
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
23 พฤศจิกายน 2024, 06:56:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: .......เพียง...ลำพัง..... (อ่าน 15942 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
