น้องละมุน ซุนเซาะ เกาะตลิ่ง
คนจับทิ้ง ว่าชอบ ลอบกัดไม้
คืบเขยิบ เถิบเถิง เชิงบันได
จะขึ้นไป ส่องดู ทากคู่รัก
พี่ละม่อม ป้อมปุก ซุกแห่งหน
คงทุรน ซึมเศร้า เขาเก็บกัก
อากาศร้อน ซ่อนกาย กลัวตายชัก
ฝนจักจัก ออกมา ท่องหากิน
พี่พาน้อง ลองเล็บ ตะเข็บรั้ว
ดุกดิกตัว หมายโคน ต้นกระถิืน
หลับสักงีบ รีบรุด มุดลงดิน
เมื่อได้ยิน ลิงแสม แลปูนา
ละม่อม พร้อมละมุน เพิ่มพูนพรัก
สองรัก ช่างงดงาม ตามประสา
ผิดใด ไม่หันเห เจรจา
ละม่อมมา พาละมุน เป็นคุณเอย
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
