ลูกทุ่งพลัดถิ่น....ศิลปินพเนจร
หอบฝันจากบ้านทุ่ง……..ใส่กระบุงใบตองแห้ง
จุดหมายคือขายแรง…….หาเลี้ยงชีพคลายตีบตัน
เพราะจนจึงพลัดถิ่น……..เกิดจากดินจึงด้นดั้น
งานหนักก็ไม่หวั่น………..จะสานฝันด้วยแรงใจ
หยาดเหงื่อที่รินหยด…….ทุกข์รันทดเหนื่อยแค่ไหน
ก็ยังคงฝันใฝ่……………...มิปล่อยให้ความท้อนำ
ทำงานตั้งแต่เช้า…………ได้กินข้าวเวลาค่ำ
หนาวเหน็บและเจ็บช้ำ……ก็จะสู้เพื่อปูทาง
ดุจนกน้อยพลัดถิ่น……….โบยบินจรนครร้าง
ทางแยกที่แตกต่าง……….ล้วนคือทางให้ก้าวเดิน
เป็นดอกหญ้าค่าด้อย…….ไม่เคยน้อยใจขวยเขิน
ทุกข์โศกที่เผชิญ………….คือบทเรียนประสบการณ์
ฝนมาพายุร้าย……………..เข้ากล้ำกรายแล้วเลยผ่าน
มืดมนผจญมาร…………...อุดมการณ์มิผันแปร
ชาวลูกทุ่งคนยาก…………แม้ลำบากอนาถแท้
มิเคยยื่นมือแบ…………….ขอใครกินก็แล้วกัน
จะสู้ด้วยศักดิ์ศรี…………..เพราะวันนี้ยังมีฝัน
ตราบฟ้ามีตะวัน…………..หัวใจฉันย่อมมีไฟ!ฯ
อริญชย์
๓/๕/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
