นอนไม่หลับ
ดึกสงัดคืนหนึ่งเงียบเหงานัก
อยากจะพักสายตาพาหลับไหล
แต่จะข่มตาลงได้อย่างไร
ในเมื่อใจมันร้อนรุ่มกลุ้มเต็มทน
นอนไม่หลับกระสับส่ายหายใจเข้า
ทำไมเราถึงเป็นเช่นสับสน
บอกไม่ถูกมันกลุ้มแท้ในกมล
หรือมีคนรอเราเฝ้ามองทาง
จึงแวะมาเขียนกลอนคนนอนดึก
แล้วให้นึกพาใจไม่เหินห่าง
สมาธิเกิดที่ใจได้ปล่อยวาง
เกิดจิตว่างจึงร้อยรักถักกวี
สวัสดีคนนอนดึกทุกๆ ท่าน
มาแบ่งปันกันหน่อยแล้วค่อยหนี
ต่อน้ำใจให้มั่นสัมพันธ์มี
เติมไมตรีก่อนนอนตอนสองยาม
หนามเตย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
