หัวใจที่ไร้ที่พึ่ง
ขาดคนคิดถึงคนเอาใจใส่
ไม่สามารถมีค่าในสายตาใคร
และไม่จำเป็นอะไรที่จะดูดี
คนไร้คนรักอย่างฉัน
มีความสำคัญก็แค่ตามหน้าที่
ทำงานทุกวันเยี่ยงกุลี
เย็นก็กลับยังที่พักพิง
เคยฝันอยากมีคน"เคียงข้าง"
แต่ก็ฝันค้างในทุกสิ่ง
ไม่เคยมีเลยที่จะเข้ามารักจริง
ยังไงฉันก็เป็นสิ่ง"แค่ข้างเคียง"