เมื่อขอบฟ้าเปลี่ยนสีทีละนิด
ห้วงความคิดถึงกันเริ่มหวั่นไหว
โพ้นขอบฟ้ากั้นขวางหนทางไกล
เขาห่วงใครคราที่ฟ้าสีเทา
เหตุเพราะคนคุ้นเคยจึงเอ่ยยาก
คิดจะฝากใจเตือนอย่างเพื่อนเก่า
ก็ทำได้เพียงแต่ชะแง้เงา
เพราะมีเจ้าของใจคนใหม่ครอง
แสนเสียดายเวลาก่อนลาจาก
อยากออกปากยามพบสบตาจ้อง-
ทวงสัญญาคราที่ฟ้าสีทอง
สองเรามองท้องฟ้าบอกว่ารัก
หัวใจเอ๋ย..ไยยังซึ้ง คิดถึงเขา
ไยไม่เอาเยี่ยงหงส์ทะนงศักดิ์
เมื่อเขาเมินลืมหลงไยหลงภักดิ์
ยังพ้อซักขอเศษเวทนา
ชั่วชีวิตคิดถึงเกินหนึ่งครั้ง
ซ่อนแววหวังลึกในใจห่วงหา
เมื่อตะวันร่วงดับลับขอบฟ้า
เรารู้ว่ารอเก้อไม่เจอแล้ว.
ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
