รัตติกาล มาเยือน เดือนจับฟ้า
ผืนนภา พอสลัว ทั่วพรมหญ้า
ลงทอดกาย เอนนอน ผ่อนกายา
ปล่อยนัยตา ทอดยาว ราวฟ้าไกล
ผืนนภา พอสลัว ทั่วพรมหญ้า
ลงทอดกาย เอนนอน ผ่อนกายา
ปล่อยนัยตา ทอดยาว ราวฟ้าไกล
ลมระเรื่อย เฉื่อยฉิว พัดพลิ้วอ่อน
สายลมอ้อน กิ่งเอน บิดเบนไหว
ไม้ยังมี สายลม คอยห่มไกว
แต่ฉันใย ไร้คู่ อยู่ใกล้เคียง
สายลมอ้อน กิ่งเอน บิดเบนไหว
ไม้ยังมี สายลม คอยห่มไกว
แต่ฉันใย ไร้คู่ อยู่ใกล้เคียง
นกยังเพรียก เรียกกัน หันกลับถิ่น
ยังยลยิน ขานรับ สดับเสียง
แว่ววาจา ออดอ้อน วอนสำเนียง
แล้วบินเลี่ยง เคียงข้าง สู่รังนอน
ยังยลยิน ขานรับ สดับเสียง
แว่ววาจา ออดอ้อน วอนสำเนียง
แล้วบินเลี่ยง เคียงข้าง สู่รังนอน
ยกแขนสอด กอดตัว ใจรัวหวิว
ลมพัดฉิว ฉาบกาย ให้ทอดถอน
ลุกขึ้นยืน ฝืนดับ ขับอาวรณ์
ก่อนเดินจร ขอจันทร์ หลับฝันดี
ลมพัดฉิว ฉาบกาย ให้ทอดถอน
ลุกขึ้นยืน ฝืนดับ ขับอาวรณ์
ก่อนเดินจร ขอจันทร์ หลับฝันดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
