เมื่อนั่งอยู่ คนเดียว แสนเปลี่ยวจิต
ครวญครุ่นคิด นิจจา พาหวั่นไหว
จะหันซ้าย ย้ายขวา ไม่มีใคร
ในฤทัย สับสน บนวุ่นวาย
ร้อนเหลือที่ ฤดี แทบจะแตก
ตับจะแยก แปลกเหลือ เมื่อตอนสาย
ทำอย่างไร ร้อนนี้ ถึงจะคลาย
อาบน้ำเพื่อ ผ่อนกาย เกือบตายชัก
มันเร่าร้อน ทั่วไป ในใจหนอ
ยังกับนั่ง บนหม้อ ท้อเสียหนัก
กะทะทองแดง ดีๆ แหละที่รัก
ร้อนหาญหัก ยิ่งกว่าไฟ ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
