[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ช่างบังเอิญนะนี่ใช้สีเทียน
และความเพียรเขียนลงบรรจงวาด
น้ำตามาหยดใส่จึงไม่ขาด
แม้กระดาษเอสี่มีคงทน

สารภาพแล้วไซร้มิใช่ดาว
เขาก็กล่าวเกินไปให้สับสน
คงจะคิดผลักไสไปให้พ้น
กลายเป็นคนไร้ค่าสาวมาเมิน

สี่ร้อยแปดสิบใบที่เคยหวัง
กลับต้องพังสลายไปแต่เนิ่น
เพิ่งรู้ว่าตัวฉันมันส่วนเกิน
จึงทั้งเขินทั้งเศร้าเฝ้าระทม

มีลายเซ็นทุกใบได้เห็นอยู่
สีชมพูจากใจกลายขื่นขม
กลายเป็นภาพวางหยอกหลอกให้ชม
เห็นว่าเราโง่งมสมใจนาง

ช้ำและปวดนะนี่ที่ใจฉัน
เกิดพลิกผันความนัยไปออกห่าง
ชมพูเข้มลงไว้กลายเลือนลาง
ลายเซ็นพรางหวังโชว์เราโง่เอง.

นพ
30 เม.ย.55

(สี่ร้อยแปดสิบ)

สี่ร้อยแปด-สิบใบ จงใจส่ง
น้องนั่งงง พี่บอก หลอนหลอกเก่ง
ใยหยาบหยาม น้ำใจ ไปละเลง
ตัวน้องเอง รักมั่น นั้นก็รู้

จดหมายครั้ง หลังล่า สุดว้าเหว่
พี่หันเห เสียแล้ว แววอดสู
น้ำตาริน ไหลหลาก พรากพรั่งพรู
ปิดประตู รักเรา เศร้าต่อไป