[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

น้อง..ชาวสวน จน-จน คนไร้ค่า
วาสนา มีน้อย คอยถวิล
ไม่อยากให้ ดอกฟ้า มีราคิน
"ดิน"คือดิน ไม่คู่ดาว ราวฟ้าไกล

ดาวนั้นควร คู่ดาว พราวนภา
วันนี้ยอม เสียน้ำตา เพื่อฟ้าใส
ดาวคู่ดิน เขาติฉิน นินทาไป
ขื่นขมช้ำ น้ำตาไหล...หัวใจกระดาษ

ช่างบังเอิญนะนี่ใช้สีเทียน
และความเพียรเขียนลงบรรจงวาด
น้ำตามาหยดใส่จึงไม่ขาด
แม้กระดาษเอสี่มีคงทน

สารภาพแล้วไซร้มิใช่ดาว
เขาก็กล่าวเกินไปให้สับสน
คงจะคิดผลักไสไปให้พ้น
กลายเป็นคนไร้ค่าสาวมาเมิน

สี่ร้อยแปดสิบใบที่เคยหวัง
กลับต้องพังสลายไปแต่เนิ่น
เพิ่งรู้ว่าตัวฉันมันส่วนเกิน
จึงทั้งเขินทั้งเศร้าเฝ้าระทม

มีลายเซ็นทุกใบได้เห็นอยู่
สีชมพูจากใจกลายขื่นขม
กลายเป็นภาพวางหยอกหลอกให้ชม
เห็นว่าเราโง่งมสมใจนาง

ช้ำและปวดนะนี่ที่ใจฉัน
เกิดพลิกผันความนัยไปออกห่าง
ชมพูเข้มลงไว้กลายเลือนลาง
ลายเซ็นพรางหวังโชว์เราโง่เอง.

นพ
30 เม.ย.55