(ปรารภตัวเอง)
เป็นนักกลอนอ่อนซ้อมไม่พร้อมศัพท์
ปวดขมับจับจดบ่สดใส
อยากจะเขียนถ้อยคำงามอำไพ
แต่เขียนไปแล้วมันขัดกันเอง
เริ่มต้นคิดปรัชญาตั้งท่าเยี่ยม
คำคมเปี่ยมด้วยธรรมอันคร่ำเคร่ง
เพียงท่อนสองเท่านั้นที่บรรเลง
ก็โฉงเฉงซัดส่ายไม่พรายพราว
เขียน “รอยเท้าบนผืนทราย” ยังอายหมู่
ทบทวนดูเหมือนคนบ้านำมากล่าว
แต่งอะไรดูไม่เห็นเป็นเรื่องราว
ผืนทรายขาวเท้าย่างไปฝ่าไอฮ้อน
กลายเป็นคำขลุกขลักประดักประเดิด
อ่านแล้วเกิดหมดสนุกเสียทุกท่อน
คิดแล้วเศร้าดวงฤดีกวีจร
เป็นนักกลอนฝีมือไม่ลือชา
เป็นนักกลอนอ่อนซ้อมไม่พร้อมศัพท์
ปวดขมับทั้งคืนวันไม่หรรษา
อยากเขียนให้เด่นชัดปรัชญา
แต่เมื่อมาทวนอีกครั้ง มึนจังเลย! ฯ
อริญชย์
๒๙/๔/๒๕๕๕
คืนนี้ ตีหนึ่ง มีธุระเดินทางไปสูงเนิน นครราชสีมา สอง-สามวัน จึงจะกลับ
ขอให้สบายดีมีความสุข ทุกท่าน
รอยเท้าบนผืนทราย (ฉบับพิเศษ) เมื่อวานนี้
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=20134.msg161482#msg161482
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
