ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท ครับ
รอยเท้าบนผืนทรายช่วงบ่ายสอง
เขม้นมองเต้นระยิบกระพริบไหว
สี่สิบเก้าองศาดั่งฝ่าไฟ
จนหน้าไหม้เกรียมดำต้องจำทน
ทะเลทรายปลายฟ้าคราวหน้าร้อน
ฝุ่นปลิวว่อนย้อนรอยต้องถอยร่น
ขืนเดินหน้าต่อไปดั่งไฟลน
ฟ้าเบื้องบนแผดเผาไร้เงาบัง
ถึงแห้งแล้งเพียงใดยังใจชื้น
เพราะมีผืน 0 a sis สถิตย์พรั่ง
แต่หัวใจคนเซต้องเพพัง
เพราะร้อยชั่งใจแล้งดั่งแกล้งดิน
รอยเท้าบนผืนทรายที่กรายกล้ำ
ดั่งเวรกรรมนำก้าวให้ด่าวดิ้น
หวังขุดทองฝากเจ้าถึงคราวบิน
แต่ยุพินกลับกลายเป็นทรายกอง
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
