ตั้งใจ..ลืมใครคนนึง
แต่ความคิดถึง..ทำลายความตั้งใจนั้น..เสมอ
ต้องกลับมาร้องไห้..แล้วต้องตั้งใจใหม่..เพื่อลืมเธอ
ตัวเลขของความคิดถึง.ทำบางคนเพ้อ..บนเส้นใจ
สิ่งที่ฉัน.ต้องทำ
มีความทรงจำดีๆ.มาหยุดยั้ง..ฉันทำไม่ได้.ใช่ไหม
ลืมไม่ลง..แม้ต้องทรมาน.สักเพียงไร
ขอบเขตของความคิดถึง..เท่ากับหยุดคิดถึงไม่ได้..แล้วจะให้ลืมเช่นไร.
ใครจะลืม ??
ขอบเขตของความคิดถึง...
หลักหมุดปักตรึง..ฤ เส้นเชือกขึงอยู่ตรงไหน...
ขอบเขตความรู้สึก..ของหัวใจ...
หลักหมุดช่างไกล..เหลือเกิน...
มองเส้นโค้งขอบฟ้า...
มองแนวทิวป่า..ใกล้ตาแต่ว่าห่างเหิน...
กุมมือกับเงา..แล้วพาหัวใจดวงเหงาก้าวเดิน...
ไขว่คว้าเผชิญ..คิดถึงเหลือเกิน..สิ้นสุดที่ใด...
ปภัสร์
๒๙ เมษายน ๒๕๕๕
หลักหมุดปักตรึง..ฤ เส้นเชือกขึงอยู่ตรงไหน...
ขอบเขตความรู้สึก..ของหัวใจ...
หลักหมุดช่างไกล..เหลือเกิน...
มองเส้นโค้งขอบฟ้า...
มองแนวทิวป่า..ใกล้ตาแต่ว่าห่างเหิน...
กุมมือกับเงา..แล้วพาหัวใจดวงเหงาก้าวเดิน...
ไขว่คว้าเผชิญ..คิดถึงเหลือเกิน..สิ้นสุดที่ใด...
ปภัสร์
๒๙ เมษายน ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
