กลางผืนทรายเปลวแดดคอยแผดเผา
มีเพียงเราเดินไปด้วยใจหมาย
สู่ความหวังปลายทางอันพร่างพราย
แสนเดียวดายไร้คนมาสนใจ
งูพิษหนึ่งแฝงกายหลบทรายร้อน
ซุกตัวซ่อนคล้ายกับนอนหลับใหล
รอกิ้งก่าวิ่งเพลินจนเกินไป
หวังฉกไวชื่นบานอาหารกิน
ตั๊กแตนบินมาดังห่าฝน
เสียงอึงอลก้องอยู่ไม่รู้สิ้น
เกินกว่าพันหมื่นแสนมืดแดนดิน
จนได้ยินเสียงขรมระงมมา
บนผืนทรายเพียงเราเดินเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวหลงกลคล้ายคนบ้า
คิดแล้วเศร้า “เราเป็นใคร ทำไมมา”
พกเงินตรามาหมายเหยียบทรายดู
เห็นกระดูกสัตว์มากมายเรียงรายรอบ
คือคำตอบชวนสลด ใจหดหู่
คิดว่าเมืองเขาล้ำเลิศน่าเชิดชู
เพิ่งจะรู้ร้อนดั่งไฟบรรลัยกัลป์
อยู่สยาม ถึงร้อนหนอ ยังพอไหว
หากอยากไปเหยียบผืนทรายด้วยหมายมั่น
ต่างจังหวัดลมพัดฝุ่น วนหมุนพลัน
ทุ่งนานั้นดินทรายเพียบมาเหยียบเร็ว!ฯ
อริญชย์
๒๘/๔/๒๕๕๕
ปล.เป็นเพียงจินตนาการจากการทีเคยดูสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ในทะเลทรายเท่านั้น ความจริงไม่เคยไปเลยเด้อสิบอกให้
จุดประสงค์ในการแต่ง คือ มุ่งให้หัวเราะกันเล่น ๆ ให้นึกถึงตอนที่เคยดูสารคดีกันเน๊าะ ทุกท่าน วันนี้ร้อนมาก ๆ ขอแต่งกลอนแบบเบา ๆ
ไม่ขำก็แล้วไป งานนี้ เดี๋ยวมีงอน! ฮ่ะ ฮ่ะ
“เพียบ”
http://guru.sanook.com/search/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%9A/
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
