เมื่อใบไม้ใบสุดท้ายปลิดขั้ว
ลมระรัวพัดผ่านพริ้วไหว
ลาแล้วอำลากิ่งก้านไป
จากไกลแสนไกลไม่กลับมา
อย่าอาลัยเลยหนาอย่าร่ำไห้
ใบไม่ใบสุดท้ายสิ้นห่วงหา
คงถึงกำหนดกฎกาลเวลา
จากชายคากิ่งก้านชานเรือน
เขาต้องจากเพราะต้องห่างลาแล้ว
อย่าติดแววหวาดไหวหทัยเฉือน
อีกมินานวารวันมาเยือน
จะกล่าวเตือนถึงค่าการอำลา
และแล้วดอกไม้บานชูช่อ
อิงพะนอกิ่งก้านสาขา
ละใบไม้แต่ได้พวงผกา
ตามเวลาหมุนผ่านเวียนวน
ลมระรัวพัดผ่านพริ้วไหว
ลาแล้วอำลากิ่งก้านไป
จากไกลแสนไกลไม่กลับมา
อย่าอาลัยเลยหนาอย่าร่ำไห้
ใบไม่ใบสุดท้ายสิ้นห่วงหา
คงถึงกำหนดกฎกาลเวลา
จากชายคากิ่งก้านชานเรือน
เขาต้องจากเพราะต้องห่างลาแล้ว
อย่าติดแววหวาดไหวหทัยเฉือน
อีกมินานวารวันมาเยือน
จะกล่าวเตือนถึงค่าการอำลา
และแล้วดอกไม้บานชูช่อ
อิงพะนอกิ่งก้านสาขา
ละใบไม้แต่ได้พวงผกา
ตามเวลาหมุนผ่านเวียนวน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
