พึ่งจะรู้ ว่าฉัน นั้นมันเลว
ต่างกับเธอ ฟ้าเหว ไปเสียสิ้น
ขี้โมโห โวยวาย แสนหน่ายจินต์
พลางว่าฉัน ดีดดิ้น กินน้ำตา
ก่อนชอบให้ เคลียคลอ หนอไม่ห่าง
ตอนนี้ต่าง จากเดิม เริ่มเบื่อหน้า
พอฉันหวาน บอกเอา กระโถนมา
อ๊วกหมดท่า แล้วด่า ไปให้ไกล
เมื่อก่อนนั้น ออดอ้อน ตอนดึกดึก
บอกคักคึก นึกรัก ชักหมั่นไส้
ตอนนี้อ้อน รีบบอก ไล่ออกไป
เหม็นกลิ่นไคล คราบเหงื่อ เบื่อเต็มที
เมื่อก่อนเคย ขับรถ โอดครวญส่ง
ตอนนี้ ไล่ฉันลง เรียกแท็กซี่
ฉันหน้างอ บอกว่า อย่าเซ้าซี้
งานมากมี บานเบอะ เถอะรีบไป
ชวนกินข้าว กลางวัน เธอนั้นจ่าย
เดี๋ยวนี้ กลายเป็นฉัน กลับกันได้
หลอกกินฟรี ทุกวัน ชักหวั่นใจ
เซ็งบรรลัย จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง
แค่ผิดนัด ครั้งเดียว เที่ยวก่นด่า
สรรวาจา ประดัง ฟังขบขัน
เงินก็ส่ง เสียให้ ใช้ครบครัน
ไยน้องพัน พลุ่มพล่าม ลามเป็นไฟ
ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า ห้าหมื่นกว่า
พี่อุตส่าห์ เรียกเด็ก เซ็นเช็คให้
เช็คดันเด้ง พลาดพลั้ง มิตั้งใจ
รอเซ็นใหม่ ก็ได้ ไยโกรธา
ขอเถิดเรื่อง ในบ้าน เลิกพล่านพลุ่ง
เดี๋ยวก็ยุ่ง จนแว้ง พันแข้งขา
เสมือนการ สาวไส้ ไปเลี้ยงกา
โปรดเถิดหนา ขวัญตา เลิกราวี
สุนทรวิทย์
สรรวาจา ประดัง ฟังขบขัน
เงินก็ส่ง เสียให้ ใช้ครบครัน
ไยน้องพัน พลุ่มพล่าม ลามเป็นไฟ
ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า ห้าหมื่นกว่า
พี่อุตส่าห์ เรียกเด็ก เซ็นเช็คให้
เช็คดันเด้ง พลาดพลั้ง มิตั้งใจ
รอเซ็นใหม่ ก็ได้ ไยโกรธา
ขอเถิดเรื่อง ในบ้าน เลิกพล่านพลุ่ง
เดี๋ยวก็ยุ่ง จนแว้ง พันแข้งขา
เสมือนการ สาวไส้ ไปเลี้ยงกา
โปรดเถิดหนา ขวัญตา เลิกราวี
สุนทรวิทย์