เมื่อแรกรักมักหวานดั่งตาลอ้อย
พอนานหน่อยหัวใจเริ่มไหวหวั่น
หาข้ออ้างนานนาสารพัน
ชอบเปรียบฉันแก่ง่ายช่างตายช้า
หลงว่าตัวเป็นหนุ่มทำกรุ้มกริ่ม
เจอสาวสาวทำยิ้มกระหยิ่มหา
งูบนหัวงอกพลันเห็นทันตา
สาวเรียกป๋าลำพองไม่มองเงา
ว่าให้แต่คนอื่นให้ขื่นขม
ชอบคุยข่มนินทา โถ!!!ตาเฒ่า
ผมบนหัวก็หงอกสีดอกเรา
คนงี่เง่า หากพบ หลบให้ดี
--ณัชชา--
พอนานหน่อยหัวใจเริ่มไหวหวั่น
หาข้ออ้างนานนาสารพัน
ชอบเปรียบฉันแก่ง่ายช่างตายช้า
หลงว่าตัวเป็นหนุ่มทำกรุ้มกริ่ม
เจอสาวสาวทำยิ้มกระหยิ่มหา
งูบนหัวงอกพลันเห็นทันตา
สาวเรียกป๋าลำพองไม่มองเงา
ว่าให้แต่คนอื่นให้ขื่นขม
ชอบคุยข่มนินทา โถ!!!ตาเฒ่า
ผมบนหัวก็หงอกสีดอกเรา
คนงี่เง่า หากพบ หลบให้ดี
--ณัชชา--
โกรธใครมา หรือน้อง ณัชชาจ๋า
จึงก่นด่า เป็นไฟ ไฉนนี่
อันผู้ชาย เบื่อมาก ปากไม่ดี
เห็นอีกที จะให้ ใส่ประโปรง
อยู่กับเรา บอกรัก เป็นนักหนา
ทำเซื่องซึม เหมือนว่า เซ็งตายโหง
ออกจากเรา ริกรี้ ชี้เห็นโพรง
ปีมะโรง อยู่บนหัว น่ากลัวจัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
