สุดท้าย ไปบางแค
อกพ่อแม่ แย่สลาย
ทุกข์ทน หม่นใจกาย
ลูกหญิงชาย ไยหมางเมิน
พึ่งเขา ขาดไออุ่น
แลไม่คุ้น ดูขัดเขิน
ยามนั่ง ลุกกินเดิน
ต้องเผชิญ ชะตากรรม
ตักข้าว ใส่ปากอ้า
ตามัวพร่า มาตอกย้ำ
น้ำตา รินหยดพรำ
คลุกข้าวคำ ซ้ำค่อยกลืน
เหน็บหนาว ปวดร้าวแสน
ขาดอ้อมแขน แทนห่มยื่น
หนาวสั่น ฝันกลางคืน
ผวาตื่น ฝืนวังเวง
อกพ่อแม่ แย่สลาย
ทุกข์ทน หม่นใจกาย
ลูกหญิงชาย ไยหมางเมิน
พึ่งเขา ขาดไออุ่น
แลไม่คุ้น ดูขัดเขิน
ยามนั่ง ลุกกินเดิน
ต้องเผชิญ ชะตากรรม
ตักข้าว ใส่ปากอ้า
ตามัวพร่า มาตอกย้ำ
น้ำตา รินหยดพรำ
คลุกข้าวคำ ซ้ำค่อยกลืน
เหน็บหนาว ปวดร้าวแสน
ขาดอ้อมแขน แทนห่มยื่น
หนาวสั่น ฝันกลางคืน
ผวาตื่น ฝืนวังเวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
