พึ่งจะรู้ ว่าฉัน นั้นมันเลว
ต่างกับเธอ ฟ้าเหว ไปเสียสิ้น
ขี้โมโห โวยวาย แสนหน่ายจินต์
พลางว่าฉัน ดีดดิ้น กินน้ำตา
ก่อนชอบให้ เคลียคลอ หนอไม่ห่าง
ตอนนี้ต่าง จากเดิม เริ่มเบื่อหน้า
พอฉันหวาน บอกเอา กระโถนมา
อ๊วกหมดท่า แล้วด่า ไปให้ไกล
เมื่อก่อนนั้น ออดอ้อน ตอนดึกดึก
บอกคักคึก นึกรัก ชักหมั่นไส้
ตอนนี้อ้อน รีบบอก ไล่ออกไป
เหม็นกลิ่นไคล คราบเหงื่อ เบื่อเต็มที
เมื่อก่อนเคย ขับรถ โอดครวญส่ง
ตอนนี้ ไล่ฉันลง เรียกแท็กซี่
ฉันหน้างอ บอกว่า อย่าเซ้าซี้
งานมากมี บานเบอะ เถอะรีบไป
ชวนกินข้าว กลางวัน เธอนั้นจ่าย
เดี๋ยวนี้ กลายเป็นฉัน กลับกันได้
หลอกกินฟรี ทุกวัน ชักหวั่นใจ
เซ็งบรรลัย จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง